Bu dəfə Naxçıvanikdən Çingizlə qayıtdım...

Bu dəfə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Ali Baş Komandan İlham Əliyevə müraciət etdik. Çox sağ olsun, həmən müsbət cavabla bizi sevindirdi və... Və mən, qardaşım Seyfulla, Sevda Həsənova (Böyük Seva) və oğlum Çingiz Mustafayev Qarabağa yollandıq - qardaşım Çingizin ad günü ərəfəsində onun Şəhid olduğu ərasini ziyarət etmək üçün.

Mənim üçün çox çətin idi bu səyahət. Yolüstü keçdiyimiz Ağdamda son günlərə qədər döyüşən ağdamlıların yanında idim və hər küçə və ya ondan qalan yollarda bir-bir itirdiyim dostlarımın ağrı-iniltisini yenidən eşitdim. Əsgərandan keçib Naxçıvanikə qalxanda bu ağrı-inilti daha da möhkəmləndi...

Pulemyot atəşi ilə qarnı yırtılmış və bütün bağırsaqları üzə çıxmış gənc əsgəri gördüm. Məndən soruşurdu ki, nə olub, necədir, böyükdür yaram? Görürdüm ki, az qalıb, odur ki, təsəlli verirdim ki, narahat olma, ciddi bir şey yoxdur. Elə başını qaldırıb baxmaq istəyəndə qoymurdum, sığallayırdım başını ki qaldırmasın. Portağal rəngli dərman qutumda iki flakon “Piramidol” var idi. Birini vurdum baldırına. Bilmirdim nə edirdim... Atışma davam edirdi, hətta nəfəsimizdə də qurğuşun var idi. Deyirdim, döz bir az da, “sançast” maşını indi gələcək. Gör sənin toyunda biz necə rəqs edəcəyik. Ağzıma gələni deyirdim ki, ona danışmağa, məndən nəsə soruşmağa imkan verməyim... Amma artıq son iki dəqiqəni meyitlə danışırdım. Kimin oğlu idi bu, kimin qardaşı idi? Yəqin ki, həmin bu sualı yaralı Çingizi döyüş meydanından çıxartmaq istəyən mənim kimi zavallılar da soruşurdu...

Ah-nalə Bakıya qayıdana kimi məni buraxmadı...

Niyə getdim ora? Son vaxtlar onunla bu döyüşdə olmayan, ümumiyyətlə Naxçıvanikdə olmayan, yazı yazıb video çəkənlər qardaşım Çingizin həlak olduğu yer barədə düzgün olmayan məlumatlar veriblər millətə. Bunu belə qoymaq olmazdı. Külli miqdarda yerli və xarici Çingizsevərlər onu ziyarət etmək istəyəcək və buna görə də Çingizin Şəhid olduğu yeri dəqiq bilməlidirlər! Bu idi amalım. Yerinə yetirdim!

Allah btün Şəhidlərimizə rəhmət eləsin, elə Çingizə də, o toyunda oynaya bilmədiyim adsız qardaşıma da.  

Lakin 1992-ci ildən fərqli olaraq bu dəfə Naxçıvanikə mənimlə gedən Çingiz Mustafayevlə geri qayıtdım. Şükür Allaha! 9 yaşı var və in şa Allah, həyatında müharibə görməz!