Nazarbayevin ikinci kəbinindən iki oğlu var imiş

Qazaxıstanın sabiq prezidenti Nursultan Nazarbayev “Mənim həyatım: asılılıqdan sərbəstliyə” adlı memuar kitabı yazıb. Hələlik satışa çıxmasa da, ilk nüsxələri siyasətçilər, ekspertlər və jurnalistlər əldə edə biliblər.

"Orda.kz" xəbər verir ki, xatirələr Qazaxıstanın “Foliant” nəşriyyatında çap olunub.

Kitabda Nazarbayev həyatının həm siyasi, həm də şəxsi hissəsi ilə bağlı məqamlara toxunub. Həmmüəllif yoxdur, xatirələr Nazarbayev tərəfindən şəxsən yazılıb. Maraqlı məqam ondan ibarətdir ki, Qazaxıstanın keçmiş prezidenti ilk dəfə ikinci ailəsi, ikinci həyat yoldaşı Asel İsabayeva və iki oğlu haqqında etirafını da xatirələrə daxil edib. Kitabda bu məsələ ilə bağlı yazılıb:

“Bir gün mənim Taldıkorqana getmək şansım oldu. Dövlət başçısının bölgələrə işgüzar səfərləri zamanı onu təyyarənin pilləkənlərində gül-çiçək dəstələri ilə qarşılayırlar. Məlumdur ki, belə bir mərasimdə iştirak etmək üçün ən gözəl yerli qızlar seçilir. Çoxdandır adət etdiyimiz gözəl ritualdır. Gözə xoşluq, ruha istilik olur. Həmin hadisə məndə xüsusi təəssürat yaratdı. Hava limanında mənə gül verən qız heyrətamiz dərəcədə gözəl idi. Uzun müddət xatırladım və sonra tez-tez alovlu görünüşünü və zərif sifətinin gözəlliyini xatırladım.

Şair Kadır Mirzəliyevin təbirincə desək, “70 yaşında da ürəyi qocalmayan, 80 yaşında da hisslərini əskiltməyən” Qabit Müsrəpovu, eləcə də digər tanınmış insanları necə xatırlamaq olmaz? Oxşar hekayələri kimlər yaşayıb? 70 yaşında 18 yaşlı Ulrikaya aşiq olan böyük Höteni necə yada salmaq olmaz? Bəs bu Ulrika şairin hisslərinin qarşılığını vermədimi, sonra ömrü boyu (məlum olur ki, 96 il yaşayıb) bu ​​hissi qəlbinin dərinliklərində yaşatmayıbmı? Ona sadiq qalaraq, yalnız onu sevdi, xatırladı...

Bir müddət keçdi. Taldıkorqan hava limanında məni qarşılayan o gözəl qızın obrazı yaddaşımda dönə-dönə canlandı. Bir gün, birdən onu tapmaq üçün bir səbəb ortaya çıxdı. Mətbuata baxırdım. Qəzetlərdən birindəki şəkil məni yandırdı. Astanada “Miss Qazaxıstan” gözəllik müsabiqəsi keçirildi, həmin qız (adı Aseldir) qazandı... Tanışlığımız böyüyüb qarşılıqlı rəğbətə, simpatiya isə yaxınlığa çevrildi. Yavaş-yavaş görüşməyə başladıq. İstər Aselin xarici görünüşündə, istərsə də düşüncələrində axtardığım bir çox xüsusiyyətləri gördüm. Ən əsası isə illərdir davam edən ruhi tənhalıqdan qurtuldum.

Hekayəni uzatmayacağam. Müsəlman adəti ilə evləndik. Asel mənə 2 övlad verdi - iki şanlı oğul. 2005-ci ildə Tauman, 2008-ci ildə isə Bayken anadan olub. Atalıq sevinci, balamı öpmək xoşbəxtliyi 65 yaşımda yenidən mənə qayıtdı. Körpələrimin ilk addımları, ilk sözləri, onları qucağımda daşımaq, oyuncaqlarının sehrli dünyası, ilk dəfə birinci sinfə getmələri, oxuyub yazdıqları ilk hərflərin həzzi, işdən sonra evə girəndə mənə doğru səs-küylü qaçışları... - bütün bunlar sanki paytaxt quruculuğu dövrünün sıxıntılarını yüngülləşdirirdi.

O günləri, illəri yada salıb incəliklə düşünürəm. Ümumiyyətlə, həyatda ən vacib şey, ən həqiqi və davamlı xoşbəxtlik insana ancaq övlad və ancaq valideyn olmaq xoşbəxtliyidir. Gənc yaşlarımdan dayağım olan, ən çətin sınaqlarda yanımda olan 3 qızımın - Dariqa, Dinarə, Aliyənin anası Sara xanıma bütün ömrüm boyu minnətdarlıq və qayğı ilə yanaşmışam. Bu çətin həyatda mən də təsəlli tapdım ki, taleyimin o dönüş nöqtəsində məni başa düşüb bağışladı.

Tauman doğulandan sonra mən Almatıya gəlib ondan üzr istəyəndə və hər şeyi olduğu kimi danışanda, hörmətli sülalənin bu nümayəndəsi yenidən nəciblik nümayiş etdirdi və  “Körpə mələkdir. Qoy uşaq xoşbəxt olsun” dedi. Qızlarım da məni düzgün başa düşdülər. Belə bir hal hər bir qadın üçün ağır sınaqdır, amma Sara Alpısovnanın səxavətinin təbiəti mənə məlumdur. Onun babası Sarıarkada yaşayan Konakai adlı məşhur bəy olub. Onun oğulları olmayıb. 70 yaşında "baibişi" - böyük arvadı onu gənc bir qızla nişanlayıb evləndirdi. Xoşbəxtlikdən bu izdivacdan bir oğlu dünyaya gəldi, adını Alpis qoydular. Kim bilir, bəlkə də Sara əcdadlarının o çoxdankı adət-ənənəsini xatırlayıb, ona görə də hadisəni böyük ürəklə qəbul edib?

Hər halda, onsuz da yorğun olan ruhumu incitməyə tələsmədi. Ümumiyyətlə, uşaqlarla eyni davranıram, istər oğlan, istər qız. Mən üç qızımı çox sevirəm. Onlardan doğulan nəvələri isə (qazaxların etnomədəni ənənəsinə zidd olaraq) eyni tamhüquqlu nəvələr hesab edirəm. Oğul soyadın varisi və davamçısıdır. Ona görə də bu gün şəcərəm belə qurulub: Karasay - Köşək - Aydar - Mirzətay - Kenbaba - Edil - Sapakbay - Nəzərbəy - Abış - Nursultan - Tauman, Bayken və s. Bu, mənə inam və ilham verir. Nəslin kəsilməsə, ümidin kəsilməz. İndi 2 oğlum böyüyüb. Onlar bizi sevindirir və yaxşı oğlanlar kimi böyüyürlər. Uşaqları sevgi və qayğı ilə böyütməklə insan ömrünü uzadır. Budur, dostlar. Mən bütün həqiqəti sizin qarşınıza çıxardım. Buna nə deyəcəyiniz sizə bağlıdır. Bu həyatdır. Təkzibedilməz bir həqiqət var. Həqiqət budur ki, sən ürəyinə əmr verə bilməzsən”.

Qeyd edək ki, Nursultan Nazarbayevin müəllifi olduğu ümumilikdə 50-dən çox kitab çap olunub.