Sinaqoqların yandırılması, Setrakov işi...

İlin əvvəlində İrəvanda Qaregin Njdenin davamçıları, Ermənistanın paytaxtı küçələri ilə yürüş (!) zamanı və Njde abidəsi önündə mitinq keçirən bir qrup idmançı gənc nasist salamları, simvolları və şüarlarından istifadə edərək aksiya keçirib.

Njdeizmin nasist ideologiyası olması və Njdenin özünün də alman nasizminin ortağı olması heç bir sual doğurmur!

Sual olunur ki, belə açıq aksiyanın keçirilməsində məqsəd nədir?!

Ağlıma iki ssenari gəlir:

Birincisi, xarici qüvvələrin təxribatıdır. Prinsipcə, paşinyanyönümlü ictimai səhifələr nasist aksiyasını dərhal sinaqoqun yandırılması ilə əlaqələndirib və "sifarişçi"nin adını - Azərbaycan-Rusiya tandemini çəkib. Onda hüquq-mühafizə və xüsusi xidmət orqanlarının işi nədir?! Necə ki, sinaqoqun yandırılması kimi, nasist aksiyası da, Setrakov işini demirəm, Ermənistan ərazisində də baş verib. Görünüşləri, adları və təşkilat planını göstərin, baxmayaraq ki, faktdan sonradır!

İkinci versiya budur ki, nasist aksiyası erməni xalqının tarixində bu xarakterin ideologiyasını məhz bu cür, yəni düzgün dərk edən Njdenin bir qrup davamçısının işi olub. Yəni nasizm ideologiyası nasistləri doğurdu. Bu da Ermənistan hakimiyyəti üçün problemdir, çünki marjinal qruplar hakimiyyətə gələ bilər və tarix belə nümunələri bilir. Yenə də aksiya Ermənistan ərazisində baş verir və bu ölkənin hakimiyyət orqanları tədbir görməlidir!

Məncə, bu hərəkətə sinaqoqun yandırılması və Setrakov işi kontekstində baxmaq lazımdır.

Hər iki ssenari Ermənistan hakimiyyətinin adekvat hüquqi addımlarını nəzərdə tutur. Paşinyan və komandası Ermənistanın suverenliyindən ancaq danışır, legitimliyi olsa da, təsirli tədbirlər görmür. Hər şeyi xarici qüvvələrin hiylələrində günahlandırmaq asandır, ancaq özünüz bir şey etməlisiniz.

Paşinyan rejimi öz siyasi opponentlərinə qarşı repressiv aparatdan istifadə edir, Qərb isə müxalifətin döyülməsinə, həbsinə göz yumur. Lakin sinaqoqun yandırılması, Setrakov işi və nasist aksiyası kimi məqamlarda Qərb yaranmış vəziyyətə adekvat reaksiya vermir, hər şeyi Ermənistanın məhdudlaşdırılmış suverenliyi ilə əlaqələndirir.

Belə bir vəziyyətdə Ermənistanın qonşuları üçün Ermənistanı proqnozlaşdırıla bilən dövlət kimi başa düşmək və qəbul etmək çətindir. Ermənistan hakimiyyətinin hərəkətləri və ya hərəkətsizliyi bu ölkədə fəaliyyət göstərən hakim rejimin bəyanatları ilə ziddiyyət təşkil edir. Ermənistanın suverenliyi var, ya yox?!

Eyni şey Zəngəzur dəhlizində, Naxçıvanla əlaqədə də baş verir. Belə görünür ki, Ermənistan hökuməti hər yerdə kommunikasiyalar üzərində suverenlik elan edir, İranla sərhəd isə Rusiyanın nəzarəti altındadır və Ermənistanın rabitənin təhlükəsizliyini təmin etmək öhdəliyini müstəqil şəkildə yerinə yetirə biləcəyini göstərmək üçün heç bir iş görülmür.