Qafqazın tarixini araşdıranda görürük ki, Fransa həmişə orada görünməyə çalışıb.
Heç vaxt təslim olmadı!
Rusiyanın hinterlandına, Osmanlı coğrafiyasına, o cümlədən Monqolustana, şimala qədər genişlənmə səyini həmişə bilirik.
Afrikada məyus olmaq ona yeni sahələr axtarmağa və sahib olduqlarını tam şəkildə mənimsəməyə mane olmur.
Türkiyənin qəlb coğrafiyasına qovuşmasının və Rusiya ilə ölüm-dirim yarışında olmasının bircə səbəbi var.
Müstəmləkə kimi gördüyü coğrafiyalar olmasaydı, Fransa qlobal bir aktor ola bilməzdi; O, çox gözəl bilir ki, heç regional faktor da ola bilməz.
Biz görürük ki, onun Rusiyaya qarşı durmaq cəhdləri, özünü nə qədər Ukraynaya tərəf göstərmək istəsə də, əslində Rusiyadan qoparmaq istədiyi çörək təknəsidir.
Enerji xətləri, ticarət yolları, kənd təsərrüfatı regionları, su ehtiyatları və yeni bazarlar...
Onun Ermənistana qarşı daim təxribat törətməsi və Rusiyanı təxribata çəkmək cəhdinin səbəbi aydındır.
Qafqazı qeyri-sabit regiona çevirmək istəyi get-gedə ölüm-dirim savaşına çevrilib.
Fransanın Afrikanın, Şimal xəttinin, Yaxın Şərqin və Qafqazın hər yerində meydan oxumağa çalışmasını görməmiz təkcə ABŞ adına meydan oxumaq deyil, həm də bu səyin müqabilində almaq istədiklərini artırmaq niyyətindədir.
Onun Türkiyədəki terror təşkilatlarına dəstək verməsi və müxtəlif üsullarla daxili siyasətinə müdaxilə etmək istəyi böyük mənzərədə ciddi mötərizədir.
Fransanın erməni mövzusunu mənimsəməsi və qondarma soyqırımı yalanlarını dəstəkləməsi dünən olduğu kimi bu gün də faydalı materialdır.
Məqsəd aydındır: onların öz maraqları naminə Ermənistanı təxribata çəkmək, PKK-ya siyasi dəstək vermək, Ukraynada anti-Rusiya hərəkətlərinə hərbi müdaxilə etmək istəyi heç vaxt qlobal sistemin nizamı naminə deyil.
Bəli, sözlərə baxsaq, onun “Hüquq, ədalət, insan haqları...” qışqırmasını həmişə eşidəcəyik. Məqsədinə çatanda aydın olan budur: görünür, yeni əsrdə xüsusi mövqeyi üçün müharibəyə göz dikir.
Onun qaynar münaqişəyə girməyə cəsarəti və gücü çatmır, lakin bütün kozırlarını Rusiya əleyhinə aksiyaya çevirməkdən əl çəkməyəcək.
O bunu etməlidir. Əks halda, əsas patron ABŞ-ın qlobal dizaynda gördükləri işin müqabilində yer və mövqe qazana bilməyəcəyindən qorxur.
Əsas narahatlıq budur!
Makron kimi yeni nəsil Qərb siyasətçi tipləri ABŞ mərkəzli qlobal siyasi dizayn üçün faydalı profillərdir, çünki onların uzunmüddətli siyasətlə məşğul olmaq qabiliyyəti yoxdur.
Görək bu təlaş Fransanı hara qədər aparacaq. Və ya nə qədər oyuncaq düzəldə bilər.