ANS Press
ANSTV
ANSÇM
2 dəqiqə
Axır bir qərara gəlmək lazımdır: sənət sənət üçündür, yoxsa sifariş, fəxri ad, prezident təqaüdü, monopoliya üçün? İnanın ki, bu məsələ aydınlaşsa, çox şey düzələr. Məsələn, nə?
Məsələn, Mədəniyyət Nazirliyi anlayar ki, birbaşa dövlətdən asılı olan teatr və digər sənət müəssisələrinin strategiyasını onlar özləri deyil, DÖVLƏT qurmalıdır. Yəni: Mədəniyyət Nazirliyi Dövlətin müəyyən tatixi dövr üçün mədəniyyət strategiyasını işləyib hazırlayır. Sonra rejissorların, bəstəkarların, memar və rəssamların iştirakı ilə Forumda böyük təqdimat keçirir. Soruşur ki, SƏNƏTKAR, de görüm, "A" məntəqəsindən "B" məntəqəsinə qədər qurduğum bu strategiyada Dövlətə nə təklif edirsən? Buyur, layihələrini gətir, maliyyələşdirək. Qalanı öz probleminizdir, tam yaradıcılıq azadlığı istəyənə marketinqini qurmağa kömək edək, şərait yaradaq, getsin öz yolu ilə. Nazirlik də hansısa müəllif ideyalarına dəstək versin. Azad sənətkarları ilə fəxr etsin. Və öləndə də Afaq Bəşirqızının təşəbbüsü ilə yaradılacaq “Aktyorlar qəbiristanlığında” dəfn etsin…
Bəli, belə bir xətt cızılsa, onda bilinər kim kimdir. Yoxsa nazirlərin xadimlərlə görüşləri intriqalarla dolu teatr mühitinə yaxşı heç nə vəd etmir. Məncə...
Bayaq yazdım: Xalq artisti Afaq Bəşirqızı Teatr forumunda çox gözəl təklif irəli sürüb: aktyorlar üçün ayrıca qəbristanlıq yaradılsın! Mədəniyyət Komissiyası ideyanı dəstəkləyib. Yalnız bunu qeyd edib ki, aktyorlardan kimsə ailə qəbristanlığında basdırılmasını vəsiyyət edəcək, bəs onda neyləyək?..
Yazıq aktyorların 90 faizinin ailəsi olmur, məncə, qəbiristanlıq məsələsi heç ləngiməsin. Və hətta təklif edərdim ki, adı 150 yaşlı Azərbaycan teatrının səhnəsindən düşməyən, hər zaman üçün aktual pyesin şərəfinə “Ölülər” olsun. Aktyorlar qəbiristanlığının amfiteatrı xatırlatması da yerinə düşər. Üst təbəqədə, təbii ki, xalq artistləri basdırılmalı, hökmən ierarxiya gözlənilməlidir…
