Hər zaman bizimləsən!

“STAND UP (eng.) – AYAQ ÜSTƏ DAYANMAĞA DAVAM EDİRİK!

Son vaxtlar “Stand Up” adlı bir ünsiyyət janrı dünyada dəbə düşüb. Hər kəs - bacarıqlı və ya bacarıqsız, bilən və ya bilməyən, çalışır ki, nəsə desin və gözləyir ki, insanlar onun bu gününə gülsünlər. Bizim vaxtlarda da bu janr var idi, amma adı “Stand Up” deyil, sadəcə, Komediya və ya Satira idi. Arkadi Raykin, Gennadi Xazanov, Semyon Altov əvəzsiz satira ustaları idi və bu onların rəsmi vəzifələri idi. Bu gün onların sırasına Donald Trampı, Emmanuel Makronu və digər birbaşa vəzifələri komik olmayan vəzifəlilərin “konsertlərini” də əlavə etmək olar. Dünya dəyişir. Sözün düzü, adam bu müasir “konsertlərə” baxanda bilmir gülsün, ya ağlasın…

29 Avqust 1960-cı ildə Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Çingiz Mustafayev anadan olub və bu il onun 65 yaşı tamam olur. Xatırlayıram ki, onun 35 illiyi ərəfəsində düz 30 il bundan əvvəl mən ona ANS ÇM radiosunu hədiyyə etdim, yəni onun adı ilə adlandırdım – Çingiz Mustafayev. Amma çox az adam bilir ki, mən bu tarixi elə tarix naminə qoymuşam. Bəli, mayın 28-dən verilişlər yayıma ara-sıra test rejimində çıxmağa başlamışdı, amma ciddi iş avqustun 29-u başladı… Odur ki, bu gün, ANS ÇM Radiomuzun 31 yaşı tamam olan gün, mən Çingizi “Stand Up” janrında təbrik etmək istədim. Bilmirəm alındı, ya yox, amma hər ehtimala qarşı “gülmək” lazım olan yerləri işarələmişəm ki, oxucuya rahat olsun. 

Noxudu gülüşlər…

Dostlar, uzun müddət “Qovorit Baku”, “Xosum e Bak’un” və “Danışır Bakı” dalğalarında yellənən Azərbaycan Respublikasında 1994-cü ilin 28 May tarixində mən bir möcüzə yaratdım. Həmin o uzun dilli dalğaların 102-ci ləpəsi ilə yerə akustik bir şapalaq çırparaq yatanları oyatdım. Amma... onilliklər keçəndən sonra səhvimi başa düşdüm! Mən milləti… yanlış dalğada oyatmışam!

Gülüşlər

Elə bilmişəm 102 FM dalğası bütün Xəzəri bürüyəcək… Elə bilirdim 90-larda camaat 102 FM-də azadlıq axtarır... Amma yox! Camaat öz dalğasında serfinqlə çimərlik əyləncəsi, lülə, tikə, balıq və sonda toy mahnısı axtarırmış. “Maral, maral, maral” — məhz bu maral sürüsü insanları qabağına qatıb meşəyə apardı…

Gülüş və alqış

ANS ÇM nə idi, bilirsiniz? Çingiz Mustafayevin qayıdışı idi. ANS TV-nin kor qardaşı ANS ÇM gözəgörünməz idi, amma onu hiss etmək olurdu. Lap Çingiz Mustafayev və onun simasında minlərlə mərd ürəkli şəhidimiz kimi – biz onları artıq görmürük, amma bu torpağa hər dəfə ayaq basanda onları hiss edirik. ANS ÇM – əsl milli və Şəhidlərimizin adını daşıyan, gənc nəsillər üçün qəhrəmanlarımızın adını əbədiləşdirən yeganə radio idi.

Zalda diqqət cəmləşir

Bilirəm, radio indi çoxlarına köhnə görünür. Amma, gəlin, etiraf edək: ANS ÇM hələ də yeganə radio sayılır ki, milləti içindən silkələyirdi. Niyə? Çünki o, şeytan kimi gözünü deyil — ruh kimi təsəvvürü, qəlbi oxşayırdı. ANS ÇM səni düşünməyə məcbur edirdi. Təxəyyülünü oyadırdı və daim inkişaf, yenilik, müasir milli Azərbaycançılılq, Vətənpərvərlik və sözsüz ki, zövqlü musiqi aşılayırdı… Və bu doğrudan da milləti xilas edirdi. Məsələn, qonşum evində təmir edəndə, drel-perforator səsi ilə divardan keçib mənim qulağımı deşməyə başlayanda, mən ANS ÇM radiosunun səsini qaldırırdım. Mən dəqiq bilirdim ki, qonşumun bu təmiri nə vaxtsa sona çatacaq, amma musiqi əbədidir.

Zalda gülüş dalğası yayılır

Deyirlər “İgidin səsini eşit, üzünü görmə”. ANS ÇM radiosunda real igidlər var idi. Jurnalist var idi, musiqi var idi, fikir var idi, xəbər var idi. İndi? Yalnız zurna, və o zurnanın dalınca gedən balaban dəstəsi. Bir dəfə Şəkiyə gedirdim, internetim yox idi və yolda darıxmamaq üçün indiki radiolardan birinə qulaq asmaq istədim. Verilişin birinci dəqiqələrindən Azərbaycan dilində “Qulaq asmaq” ifadəsinin əsl mənasını anlayaraq qulaqlarımı “edamdan” xilas etməyə qərar verdim. Radionu söndürdüm və yoluma onsuz davam etdim. Səhv etmirəmsə, verilişin adı: "Susun və diqqətlə qulaq asın — sponsorlar danışır!" idi.

Gülüş və sarkastik ironiya

İndi bir sual: niyə ANS ÇM bağlandı? Çox danışdığına görə? Yoxsa çox sual verdiyinə görə? Bəlkə, sadəcə olaraq... həddindən çox ANS olduğuna görə?

Alqışlar

Daim — və elə indi də — bayquşlarla danışan Nüşirəvanı “MTRŞxana”ya başçı qoyan məmur hələ Noraşen dağlarında bir sürü mal-qaraya başçılıq edərək naxıra çıxaranda onlardan Nizami babanın nağıllarını öyrənirdi. Sonralar artıq bir sıra insanlara başçılıq edən bu adam dəqiq bilirdi ki, nəyisə viran qoymaq lazımdırsa, Nuşirəvana müraciət etməlidir. Və elə də etdi – hardansa neo-nüşirəvan tapdı və mütərəqqi insanların yaratdığı bütün texnologiyaları, gözəllikləri və özəllikləri dağıdaraq qədim ənənələri olan, SSRİ kimi nəhəngi yıxan, Azərbaycana müstəqillik gətirən nəhəng ölkə mediasını alçaldıb bayquşların gülüstanına çevirdi. Deyilənlərə görə, onlar hələ də “bir yerdədirlər” – bu iki adam və bayquşlar.

Zalda gülüş dalğası yayılır

Bilirik, niyə ANS ÇM artıq yoxdur. Çünki o, çox şey bilirdi. Həddindən artıq danışırdı. Və birdən-birə... camaat başa düşdü ki, çox bilmək... başağrısı verir. Ay kişi, hər şey rahat idi: EL-də toy, AM-də sərxoş muğam, qulaq dinc. Birdən bu ANS haradan çıxdı: “Qarabağda döyüşlər davam edir”, “Dünyada benzinin qiyməti qalxdı, Azərbaycanda da...”, “Yaşlıların pensiyası çoxaldı, işıqpulu da…”, “İranda şairlərimizi həbs ediblər…”, “Şamil Basayevdən müsahibə almışıq”… Və bu başağrısına aspirin kömək olmurdu, yalnız “Nazik ona dərmandır”, yəni ANS-in bağlanması.  

Gülüş və alqış

Bu ölkədə əgər siz cəmiyyətə güzgü tutursunuzsa... əvvəlcə bu güzgüyə baxanlar adlarını başqalarına qoyurlar, sonra isə bununla kifayətlənməyərək, adət-ənənəyə sadiq qalaraq bütün güzgülərin üzünü ağ mələfə ilə bağlayırlar.

Zalda gülüş dalğası yayılır

Amma yenə də... ANS, Çingiz Mustafayev adına olan radio yaşayır. Çünki söz əbədidir. ANS ÇM radiosunun dediyi bütün sözlər havaya qarışır və insanlar bu hava ilə nəfəs alırdılar. Ola bilsin ki, bu hava kiminsə xoşuna gəlmirdi, ya da sümüyünə düşmürdü, amma hamımız dərindən nəfəs alırdıq və ciyərlərimiz təmiz idi.

Alqış və təəssüf

ANS ÇM danışdı, dinləyicilər isə susdu və “moralını” yüksəltdi. ANS ÇM bağlandı, dinləyicilər yenə də susdu — amma bu dəfə “Maral, maral, maral”ın səsini yüksəltdi …

Alqış və sarkastik ironiya

ANS Azərbaycan üçün nə etmədi? Qarabağdan daimi reportajlar — ANS, dünyaya ilk dəfə Xocalı soyqırımını tanıtdı — ANS, SSRİ-də ilk müstəqil televiziya — ANS, Qafqaz və Orta Asiyada ilk FM radio — ANS, İlk hərbi və ümumiyyətlə əsl reportaj jurnalistikası — ANS. Bəs ölkə nə etdi?

Pauza. Sakitcə:

**ANS ÇM 31 yaşındadır. Və bu gün belə Azərbaycanın açıq yayımında ən müasir media qurumlarından biri ola bilərdi. Düşünürəm, inkişaf etmiş və torpaqlarını azad etmiş Azərbaycanın Qəhrəman Şəhidlərimizin adını daşıyan və ilk gündən Müstəqilliyimiz uğrunda İmperiyalar və Respublika düşmənləri ilə qanını, malını, canını əsirgəmiyərək dəliqanlıtək vuruşan bir ANS ÇM FM radiosu olmalıdır. Respublikamısın bütün təbəqələri bununla razıdır, amma hamı onun açılmasını fərqli vaxtlarda görür – kimisə bu yaxında, kimisə o uzaqda.

Final

Şükür Allaha ki, Xalqımız, başda Ali Baş komandan olmaqla, torpaqlarımızı düşmən tapdağından xilas və azad etdi. Respublikada böyük quruculuq işləri gedir. Bunun kökündə milli özümüzü dərketmə sistemləri durmalıdır ki, bugünkü əzəmətli işlər əbədi olsun! Bir daha heç kim bizim torpaqlarımıza, mənliyimizə, sərvətlərimizə göz dikməsin. Diksə isə, onun qarşısına ANS-in Vətənpərvər tərbiyəsini almış gənclər çıxıb, “Döyüş alnınıza yazılıb” deyərək dişlərini qarnına töksün. Amma bu gün qulaqlarımızı asan, edam edənlərdən yalnız “Ay Qovur, Zay Qovur” eşitmək olur – bununla döyüşə getmək olmaz.

Sonda, yenə də ANS və Çingiz Mustafayev haqda deyim. Radiomuzun 31 və Çingizin 65 yaşını təbrik edirəm! Mənim üçün Siz həmişə doğma olacaqsınız, hətta dünya internetinə yol tapmağınıza baxmayaraq (https://anspress.com/anschm), hətta hələ də Azərbaycanın açıq yayımında olmasanız belə...
Rəhmətlik Anam deyərdi (Allah bütün ölənlərimizə rəhmət eləsin!), “Zər qədrini zərgər bilər, bala”.

Alqışlar… İşıqlar sönür.