Kolluqda qızaran moruq...

Mərhum dostum Anar Məmmədxanov barədə... VİDEO

  • Oxuma müddəti:

    1 dəqiqə

  • Allah sənə rəhmət eləsin, dostum!

    Sənsiz və digər dost-qardaşlarsız maraqlı deyil bu həyat.

    Nə deyim? Vladimir Nabokovdan yaxşı demək də istəmirəm... Odur ki, Nabokovun "Dostun xatirəsinə" şeirini tərcümə etdim Azərbaycan dilinə.

    Əziz və doğmalarına, həyat yoldaşın İradəyə və balalarına təsəlli olar bəlkə...
    Minlərlə alov nöqtəsi tək
    Moruq qızarır kolluqda.
    Birgə oynayırdıq, o, bir il
    Məndən böyükdür yaşda.
    Oyunla dünya tanıyırdıq
    Rəngli və hərbi dərslikdən,
    Həyatla birgə zövq alırdıq
    Nəhəng, ətirli gənclikdən.
    Böyüdük… Həyat dəyişdikcə
    Döyüş gördük, qəm və coşğu.
    Bir gün eşitdim “Dəyişdikcə
    ölübdür sənin şən dostun...”.
    Hər şey əziyyətlə olsa da,
    Yaşardı o, oynaq və şux.
    Unutma: qan damcılarla
    Kolda qızarırdı moruq.

    Bir az da kövrəldim - onda Anarın sevdiyi Anna Axmatovanın da eyniadlı şeirini Azərbaycan dilinə tərcümə etdim:

    İncə dumanlı Qələbə Günü,
    Sübh şəfəq kimi qızaranda.
    Dul qadın, kimsəsiz məzarın önü,
    Gecikən baharla qarşı duranda.
    Ayağa qalxmağa tələsmir xanım,
    Qönçəyə nəfəs verir, ot sığallayır,
    Çiynində kəpənək, düş yerə, canım,
    İlk zəncirotunu incə darayır.
    Elə bil bir az buraxdı bu kədər...

    Anarın əziz və doğmalarına, həyat yoldaşı İradəyə və balalarına təsəlli olar bəlkə...

    Anarla ilk müsahibəmi Sizə təqdim edirəm. Hamımız çox gənc idik... Yalnız xeyir əməllərə inanırdıq...